Eritre, Doğu Afrika’nın kuzeyinde yer alan ve Kızıldeniz’e kıyısı bulunan bir ülkedir. Tarihi boyunca birçok farklı uygarlığın ve imparatorluğun etkisi altında kalmış olan bu ülke, zengin bir kültürel mirasa sahiptir. Başkenti Asmara olan Eritre, çok dilli ve çok kültürlü bir yapıya sahiptir. Ülkede Tigrinya dili ve Arapça resmî yazışmalarda kullanılan başlıca dillerdir, ancak İngilizce ve İtalyanca da önemli bir rol oynamaktadır.
Eritre’nin modern tarihi, İtalya’nın 19. yüzyılda bölgeyi işgal etmesiyle başlamıştır. 1890 yılında İtalya tarafından koloni ilan edilen Eritre, İkinci Dünya Savaşı’na kadar İtalyan yönetiminde kalmıştır. İtalyanların savaşı kaybetmesinin ardından, Eritre Birleşmiş Milletler himayesine verilmiş ve 1952’de Etiyopya ile birleşmiştir. Ancak bu birleşme, Eritre halkının isteği dışında gerçekleşmiştir ve bu durum, Eritre’de huzursuzluk ve direnişe yol açmıştır.
1960’larda başlayan bağımsızlık mücadelesi, 1991 yılında Eritre Kurtuluş Cephesi’nin zaferiyle sonuçlanmış ve 1993 yılında Birleşmiş Milletler tarafından yapılan referandum ile Eritre, Etiyopya’dan bağımsızlığını kazanmıştır. Eritre’nin ilk cumhurbaşkanı Isaias Afewerki olmuştur ve ülke, günümüzde tek partili bir sistemle yönetilmektedir.
Eritre, tarihi boyunca birçok zorlu süreçten geçmiş bir ülkedir. Bağımsızlık mücadelesi, iç savaşlar ve dış müdahaleler, ülkenin siyasi ve ekonomik yapısını derinden etkilemiştir. Günümüzde Eritre, sınırlı kaynaklarla yeniden yapılanma sürecindedir ve ulusal işgücü programları ile ekonomik kalkınma hedeflenmektedir.
Bölgesel olarak altı ana bölgeye (zoba) ayrılan Eritre, zengin doğal kaynakları ve stratejik konumuyla önemli bir ülke olmaya devam etmektedir. Ancak, siyasi ve sosyal sorunlar, Eritre’nin uluslararası ilişkilerde zorluklar yaşamasına neden olmaktadır. Eritre’nin geleceği, iç ve dış politikadaki gelişmelere bağlı olarak şekillenecektir.
